Poradnik - ngo.pl

Interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Katowicach IBPB-2-1/4511-315/16/PM

Instytucja kultury zawierająca z artystami umowy cywilnoprawne finansowane ze środków Norweskiego Mechanizmu Finansowego EOG zobowiązuje się w tych umowach do dodatkowych – poza ustalonym wynagrodzeniem - świadczeń na rzecz artystów. Świadczenia te to np. sfinansowanie podróży i noclegu (faktury wystawiane są na instytucję i przez nią opłacane ze środków pochodzących z dotacji), dodatkowymi świadczeniami jakie bierze na siebie instytucja kultury jest także wynajem sprzętu i instrumentów, na których artyści „pracują”. Dzięki wzięciu na siebie takich zobowiązań, samo honorarium negocjowane z artystami może być utrzymane na niższym poziomie. Instytucja kultury poprosiła izbę skarbową o interpretację sytuacji w kontekście ewentualnego opodatkowania wartości udzielanych artystom dodatkowych świadczeń jako ich dodatkowego nieodpłatnego przychodu.

Zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dotychczasowa linia interpretacyjna organów podatkowych oraz sądów administracyjnych zakładała, że dodatkowe świadczenia takiego rodzaju jak będące przedmiotem niniejszego wniosku (zakwaterowanie, transport, wyżywienie) powinny być traktowane jak świadczenia otrzymane w naturze wchodzące w zakres przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 in fine ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zwrócić uwagę, że w ostatnim czasie w sposób istotny zmieniła się interpretacja przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w odniesieniu do świadczeń dodatkowych na co wpływ miało orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wskazać należy na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13) oraz wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego (Wyrok NSA z 19 września 2014 r., sygn. II FSK 2280/12 oraz wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. II FSK 2387/12).

Zgodnie z powyższymi wyrokami za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wnioskodawca wskazał, iż to w jego interesie jest pokrycie artystom kosztów dodatkowych związanych z koncertem, gdyż bez ich poniesienia artysta nie wystąpi podczas organizowanych przez Wnioskodawcę imprez. Realizacja świadczeń dodatkowych dla artystów jest podstawowym standardem w stosunkach między organizatorami imprez a artystami podobnym jak zapewnienie właściwej infrastruktury imprezy. Bez nich artysta nie wykona prawidłowo swojego świadczenia, a więc przedmiotowe świadczenia są niezbędne z punktu widzenia interesów Wnioskodawcy. Skoro zatem wydatki te są niezbędne dla realizacji wydarzeń kulturalnych przez Wnioskodawcę, a więc dla realizacji celów dla jakich zostało powołane, to należy uznać, że ponoszone są w jego (tj. Wnioskodawcy) interesie.

Niezwykle istotny jest również fakt, że bez zapewnienia owych świadczeń dodatkowych nie doszłoby do zawarcia umowy z artystami, a tym samym wydarzenia kulturalne by się nie odbyły. Powszechnym zwyczajem jest spełnienie warunków artystów w zakresie świadczeń dodatkowych, aby wydarzenie mogło się odbyć. Ze względu na znaczną liczbę ofert występów jakie otrzymuje większość popularnych artystów, ich występ zależny jest od spełnienia warunków stawianych przez artystę, a nie od oferty organizatora występu.

Interpretacja może być pomocna dla każdej organizacji korzystających z wolontariuszy, w tym z wolontariuszy o wysokich kwalifikacjach (prawnicy, księgowi), którym chce zapewnić dodatkowe świadczenia mające umożliwić lub ułatwić im wykonywanie nieodpłatnej pracy. Organizacja zapewniająca zakwaterowanie, wyżywienie czy sprzęt swoim wolontariuszom może uznać, że robi to wyłącznie we własnym interesie, a bez nich nie miałaby możliwości zawarcia porozumienia wolontariackiego, zatem poniesione przez nią koszty nieodpłatnych świadczeń nie będą nieodpłatnym przychodem wolontariuszy.

Pełny tekst interpretacji https://interpretacje-podatkowe.org/przychod/ibpb-2-1-4511-315-16-pm

Tekst powstał w projekcie SCWO

Projekt „Stołeczne Centrum Wspierania Organizacji Pozarządowych” jest współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa.

autor(ka): Katarzyna Sadło, FRSO